Omkijken naar elkaar in de buurt: via collectieve bijeenkomsten en (voorzorg)cirkels
Wat helpt inwoners in een buurt, wijk of dorp om meer naar elkaar om te kijken, met elkaar in gesprek te gaan over aanwezige talenten en vooruit te blikken over hoe je samen woont in de buurt over pakweg 10 jaar? En hoe vergroot je bewustwording, zodat inwoners zich tijdiger voorbereiden op ouder worden?
Vanuit de Werkplaats Sociaal Domein Arnhem en Nijmegen (WSDAN) houdt het leeratelier Veerkrachtig Ouder Worden zich bezig met deze vragen. Om een gemeenschap te bouwen waarin mensen meer naar elkaar omkijken, kunnen collectieve bijeenkomsten, voorzorgcirkels en andere soortgelijke cirkels helpen.
Organiseren van collectieve bijeenkomsten in de buurt om ‘zaadje’ te planten
Samen met samenwerkingspartners leren we hoe collectieve bijeenkomsten kunnen bijdragen aan het vergroten van bewustzijn over acties die inwoners kunnen ondernemen als zij ouder worden. We ontwikkelen draaiboeken voor bijvoorbeeld huisartsenpraktijken en welzijnsorganisaties om deze bijeenkomsten te organiseren. Deze draaiboeken behandelen zowel de organisatorische kant (zoals werving, locatie en programma) als het effect van de bijeenkomsten op bewustwording en actie bij ouderen.
In de komende maanden testen we de herziene draaiboeken met partners en voegen we werkvormen toe om organisatoren concrete handvatten te bieden. We gebruiken bestaande instrumenten zoals welzijnskaarten, het hop-on-hop-off spel en gesprekken over de buurtplattegrond. Het doel is om inwoners meer bewust te maken en hen handelingsperspectieven te bieden in het voorbereiden op ouder worden.
Via (voorzorg)cirkels meer omkijken naar elkaar
Een voorzorgcirkel is een groep inwoners die bij elkaar in de buurt wonen. Het is een van de manieren die kan helpen om inwoners via een netwerk in de buurt meer naar elkaar om te laten kijken en elkaar waar nodig praktische ondersteuning te bieden. We brengen in kaart wat ervaringen van professionals en oudere inwoners zijn met het opbouwen van een dergelijk netwerk in de buurt. Een belangrijke bevinding is dat ontmoetingen organiseren een cruciale basis vormt. Het moet geen doel op zich zijn; inwoners moeten zelf de meerwaarde inzien. Daarnaast leren we hoe zo’n netwerk in de buurt inclusiever gemaakt kan worden. Hiervoor wordt gekeken naar wat we daarover kunnen leren van netwerken van oudere inwoners met bijvoorbeeld een migratieachtergrond. De resultaten helpen om methodieken voor het opstarten en behouden van voorzorgcirkels te verbeteren. We werken met een regionaal lerende groep van organisaties en inwoners die willen uitwisselen en leren over het opzetten van voorzorgcirkels.